اصغرفرهادی

اصغر فرهادی در «گذشته» هیچ قضاوتی درباره هیچ یک از شخصیت‌ها نمی‌کند. در اینجا هم مثل «یک جدایی» هر کس دلایل خودش را دارد‌ و هر کس به نوبۀ خود آسیب می‌بیند و واکنش‌هایی آنی یا معنادار نشان می‌دهد؛ اما نکتۀ ستایش برانگیز فیلم این است که فیلمساز به شخصیت‌ها و رفتارهایشان نگاهی منصفانه دارد و به واکاوی دقیق همۀ آنها پرداخته است.


aVoir-aLire.com

«گذشته» نمایش همۀ آن چیزهایی است که سینما باید ارائه بدهد: احساس، تعلیق‌ و به ویژه عشق؛ حیرت انگیز است.


Cahier du Cinéma

فرهادی در «گذشته» فضایی مناسب فراهم کرده تا سبک کارش در رازگشایی بهتر دیده شود؛ اما نتیجۀ کار او بی حاصل است.


Critikat.Com

همۀ عناصری که در «دربارۀ الی» (قطعا بهترین فیلم فرهادی) و «یک جدایی» بسیار خوب مورد استفاده قرار گرفته بودند، در «گذشته» به جای آنکه نقطۀ قوت فیلمنامه باشند، بیشتر به شگردهای دراماتیک فیلمساز تبدیل شده اند.


Ecran Large

«گذشته» مسائل غیرقابل پیش بینی در روابط خانوادگی را با قدرت و ظرافت و ذکاوتی ناب به تصویر درآورده است.


Elle

کلیت فیلم فرهادی نتیجۀ موفقیت آمیزی دارد. تا آخرین لحظه از شدت احساسی فیلم کاسته نمی‌شود، هیچ پلانی اضافی نیست‌ و علی مصفا بازیگر ایرانی در نقش همسر برنیس بژو بازی حیرت‌انگیزی دارد.


La Croix

اصغر فرهادی در اولین فیلمی که در خارج از ایران ساخته، به یک جسارت قابل توجه دست یافته‌ و دقت کرده که در دام نگاه معمول فیلمسازان مهاجر به شهر پاریس نیفتد. او با نگاه تیزبینانه اش‌ در فرهنگ و نوع روابط انسانی در کشوری که قبلا با آداب و رسوم آن آشنا نبوده غرق می‌شود.


Le Journal du Dimanche

همۀ نبوغ اصغر فرهادی در افشاگری شگفت انگیز شخصیت‌ها و وضعیتشان جلوه‌گر می‌شود. پرده برداری از اسرار داستان مانند انفجار تدریجی بمب‌های ترکش شونده عمل می کند.


Le Nouvel Observateur

«گذشته» مانند یک تریلر جذاب و مسحورکننده است. فیلم همۀ آنچه ‌سینما به دنبال ارائه بهترش است، به تصویر می کشد.


Les Inrockuptibles

کار تازۀ فرهادی به همان سبک و سیاق آثار قبلی اوست؛ بر پایه یک فیلمنامۀ چندوجهی و هدایت استادانۀ بازیگران.


Libération

«گذشته» فیلمی پرحرف است که انگار از آثار پیشین فرهادی رونویسی شده و بنابراین دشوار است که آن را نقطۀ عطفی در کارنامۀ سازنده اش به شمار آوریم. فیلم پس از تماشایش یک احساس افسردگی عجیب برای بیننده بر جای می‌گذارد.


Marianne

آخرین سکانس فیلم تازۀ اصغر فرهادی، یکی از زیباترین سکانس‌های پایانی همۀ دوران است؛ سکانسی آرام و طولانی‌ و در عین حال منقلب کننده.


Métro

«گذشته» فیلمی انسانی و بزرگ است که همۀ شخصیت‌های آن بازتابی از پرسش‌های انسان دربارۀ عشق و رنج و روابط انسانی است که آنها را در رفتارشان نشان می‌دهد. این گذشته حتما آینده ای درخشان‌تر در پیش روی خواهد داشت.


Paris Match

اصغر فرهادی در اولین حضورش در جشنوارۀ کن، حواس اش بوده که روایت فیلمش را به شیوۀ یک فیلم موفق فرانسوی پیش ببرد. حضور درخشان بازیگران، موتور درام فیلم را روشن می کند و این تراژدی را با سرزندگی و طراوت به اوج می رساند.


Positif

«گذشته» در ادامۀ همان سبک کارآگاهی «چهارشنبه سوری» و «دربارۀ الی...» است. فرهادی در این فیلم از سنت های سینمای رئالیسم فرانسه و به خصوص دنیای کلود سوته و موریس پیالا تأثیر گرفته است.


Première

فضای ملتهب فیلم با انتخاب هوشمندانۀ ساختار روایی دایره‌وار و میرانسن‌های عالی فرهادی شدت می‌گیرد.


Studio Ciné Live

سینمای اصغر فرهادی با ریتم آرام و لحن قدرتمندش مخاطب را به شدت مجذوب می‌کند. این بار هم فیلمنامۀ چندلایۀ فیلم مثل یک هزارتوی اخلاقی و روانی، جزییات روابط شخصیت‌ها را زیر ذره‌بین دارد و هر سکانس در پرده افکنی از یک راز سهم خود را دارد و هیچ سکانسی از فیلم، حذف شدنی نیست. در «گذشته» هم مثل «یک جدایی» تراژدی از دل موقعیت‌های به ظاهر ناچیز و بی اهمیت خلق می‌شود.


Télé 7 Jours

میزانسن‌های دقیق اصغر فرهادی در «گذشته»، به آشکارسازی اسرار نامکشوف این درام درون گرا کمک می‌کند. بازیگران فیلم هم مبهوت کننده اند.

 

Télérama

اصغر فرهادی در «یک جدایی» و «گذشته» به یک تأثیرگذاری ناب دست می‌یابد. فیلم همیشه روی احساسات دست می گذارد، بدون آنکه حتی یک لحظه به سمت سردی و یکنواختی برود.


TF1 News

«گذشته» تأثیر می‌گذارد، تکان می‌دهد و تا سکانس پایانی فیلم، زیبایی و ظرافت سینما را در یک مقیاس باورنکردنی جلوه می‌دهد.